عنوان	سهم‌اثر دوسرشاخه سیول و قدح در کاهش کیفیت آب رودخانه میمه؛ تعیین نقاط بحران‌خیز و ارائه راهکارها
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	رودخانه میمه؛ سازند گچساران؛ شوری، کیفیت آب
چکیده	کیفیت آب سطحی در تعیین شرایط زیست محیطی، سلامت عمومی و توسعه اجتماعی و اقتصادی نقش حیاتی دارد. این مطالعه با هدف تعیین سهم‌‌اثر دوسرشاخه سیول و قدح در میزان شوری آب رودخانه میمه و تعیین نقاط بحران‌خیز و ارائه راهکارهای رفع آن انجام شد. برای این منظور با بررسی‌های میدانی ایستگاه‌های نمونه‌برداری (35 ایستگاه) در طول مسیر رودخانه تعیین و به مدت یک سال (95-96) به‌صورت ماهانه در ایستگاه‌های منتخب اقدام به اندازه‌گیری دبی، EC، دما و نمونه‌برداری از آب رودخانه گردید. در ادامه بعد از انتقال نمونه‌ها به آزمایشگاه خصوصیات فیزیکی – شیمیایی آن‌ها نیز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که رودخانه در طول مسیر خود پس از جدا شدن از سازندهای کارستی، به دلیل وارد شدن به سازند‌های تبخیری به ویژه سازند گچساران، کیفیت آن دچار کاهش تدریجی می‌شود (هدایت الکتریکی در سرچشمه و ایستگاه پایانی به ترتیب معادل 500 و 12500 mic.s/cm اندازه‌گیری شد). همچنین نتایج محاسبات بیلان حجمی نشان داد چشمه گوگردی قدح 28 درصد، رودخانه سیول 21 درصد و تغییر تدریجی توسط سازند گچساران 25 درصد در شوری رودخانه میمه موثر هستند. به عبارتی حدود 50 درصد شوری رودخانه میمه ناشی از تاثیر رودخانه سرکده (تلاقی سرشاخه‌های سیول و چشمه گوگردی قدح) می‌باشد. با احداث تونل و کانالهایی در مسیر زون‌های شوری رودخانه سیول و همچنین ایجاد یک خط انتقال که بصورت ثقلی آب چشمه گوگردی را به پایین دست سد منتقل می-نماید، می‌توان تا 50 درصد از شوری رودخانه کاست و هدایت الکتریکی رودخانه میمه را از 12500 به 5700 mic.s/cm کاهش داد.
پژوهشگران	حاجی کریمی (نفر اول)، قباد رستمی زاد (نفر دوم)، سجاد مقدسی فر (نفر سوم)، احمدرضا کریمی (نفر چهارم)