عنوان	عوامل موثر بر میزان شوری و ECرودخانه میمه و راهکارهای علاج بخشی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	کیفیت آب، راهکارهای علاجبخشی، عوامل مؤثر، زونهای شوری، رودخانه میم
چکیده	با توجه به احداث سد مخزنی در مسیر رودخانه میمه، این مطالعه با هدف تعیین عوامل مؤثر در کاهش کیفیت آب و ارائه راهکارهای علاج‌بخشی انجام گردید. برای این منظور با بررسی‌های میدانی ایستگاه‌های نمونه‌برداری (35 ایستگاه) در طول مسیر رودخانه تعیین و به مدت یک سال (95-96) به‌صورت ماهیانه در ایستگاه‌های منتخب اقدام به اندازه‌گیری دبی، EC، دما و نمونه‌برداری گردید. بعد از انتقال نمونه‌ها به آزمایشگاه خصوصیات فیزیکی – شیمیایی آن‌ها اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد کیفیت آب رودخانه از بالادست به سمت پایین‌دست به‌تدریج کاهش می‌یابد؛ بطوریکه در محل اتصال رودخانه سرکده به رودخانه میمه در اثر ورود آب چشمه گوگردی قدح و رودخانه سیول به ترتیب با متوسط سالانه هدایت الکتریکی 21600 و 77750 میکرو زیمنس بر سانتیمتر، مقدار هدایت الکتریکی رودخانه به بیش از 23000 میکرو زیمنس بر سانتیمتر می‌رسد؛ بنابراین پس از تلاقی رودخانه سرکده با رودخانه میمه، مقدار هدایت الکتریکی رودخانه میمه به بیش از 11000 میکرو زیمنس بر سانتیمتر می‌رسد. جهت علاج بخشی این مشکل و بهبود کیفیت آب، راهکارهایی از قبیل احداث کانال‌هایی در محل زون‌های شوری، بسترسازی مناسب، احداث تونل و خط لوله با قطر مناسب جهت انتقال آب عوامل شوری به پایین‌دست سد میمه پیشنهاد می‌شود.
پژوهشگران	حاجی کریمی (نفر اول)، قباد رستمی زاد (نفر دوم)، علیرضا حسینی (نفر سوم)، سجاد مقدسی فر (نفر چهارم)، احمدرضا کریمی (نفر پنجم)