عنوان	تأثیر عصاره اتانولی آویشن شیرازی (Zataria multiflora) به همراه کودهای زیستی جلبک دریایی و قارچ مایکوریزا بر صفات مورفولوژیکی، فیتوشیمیایی و عمر پس از برداشت گوجه فرنگی (Solanum lycopersicon) توده محلی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	.
چکیده	ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ عصاره اتانولی آویشن شیرازی(Zataria multiflora Boiss.) (۰، ۱۰ و ۲۰٪)، کود زیستی جلبک دریایی(٪۱) و مایکوریزا (۵۰ گرم برای هر بوته) به تنهایی و یا ترکیب با هم ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﻣﻮرﻓﻮﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ، فیتوﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ و طول عمر پس از برداشت ﮔﻴﺎه گوجه‌فرنگی (.Lycopersicon esculentum L) رقم محلی، اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻃﺮح ﺑﻠﻮکﻫﺎی ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ ﺳﻪ ﺗﻜﺮار اﺟﺮا ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ این مطالعه ﻧﺸﺎن داد ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ قطر ساقه در تیمار عصاره ۲۰٪ آویشن شیرازی به همراه کود زیستی مایکوریزا، بالاترین وزن تر برگ، بیشترین میزان نشت الکترولیت و بیشترین مقدار عنصر روی در تیمار جلبک دریایی ثبت شدند. بالاترین وزن خشک برگ، ببیشترین مواد جامد محلول و بالاترین سفتی بافت نیز در تیمار عصاره ۱۰٪آویشن شیرازی به دست آمد. بیشترین تعداد شاخه‌های جانبی، بالاترین مقدار عنصر آهن و شاخص طعم در تیمار عصاره ۲۰٪ آویشن شیرازی اندازه‌گیری شدند. بالاترین محتوای کارتنوئید، آنتوسیانین، فنول کل، عناصر پتاسیم و کلسیم، ویتامین C و لیکوپن و بیشترین وزن تک‌میوه و برداشت کل در تیمار عصاره ۱۰٪ آویشن شیرازی به همراه تیمار ترکیبی کودهای زیستی جلبک دریایی و مایکوریزا به دست آمدند. بیشترین محتوای نسبی آب برگ، بالاترین مقدار pH، بیشترین درصد کاهش وزن میوه و فعالیت آنزیم آسکوربات‌پراکسیداز میوه در تیمار شاهد ثبت شدند. بالاترین محتوای کلروفیل a، b و کل شاخساره به ترتیب به عصاره اتانولی 10٪آویشن شیرازی به همراه کود زیستی مایکوریزا، تیمار ترکیبی کود جلبک دریایی به همراه مایکوریزا و عصاره ۱۰٪ آویشن شیرازی به همراه کود زیستی جلبک دریایی مربوط بودند. بالاترین محتوای فلاونوئید، اسیدیته‌ قابل‌ تیتراسیون، عناصر ازت و فسفر و بیشترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز برگ و میوه و فعالیت آنتی‌اکسیدانی در تیمار ترکیبی کودهای زیستی جلبک دریایی و قارچ مایکوریزا اندازه‌گیری شدند. بالاترین میزان فعالیت آنزیم فنیل‌آلانین‌آمونیالیاز برگ در تیمار کود زیستی مایکوریزا و بالاترین محتوای اسید سالیسیلیک و ماندگاری پس‌ از برداشت در تیمار عصاره اتانولی آویشن شیرازی ۲۰٪ به همراه کود زیستی جلبک دریایی اندازه‌گیری شدند. بنابراین نتایج نشان داد که استفاده از تیمارهای مذکور به طور مؤثری سبب افزایش صفات مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه گوجه‌فرنگی رقم محلی و در طول پس از برداشت باعث افزایش ماندگاری و ارزش تغذیه‌ای میوه آن شدند. در بین تمامی تیمارها در صفات برداشت کل (شاخص‌های وزن تک‌میوه و بیشترین عملکرد)، تیمار عصاره ۲۰٪ آویشن شیرازی به تنهایی و یا در ترکیب با کود جلبک دریایی بالاترین نتایج را به خود اختصاص داد. در صفات پس از برداشت و ارزش تغذیه‌ای (لیکوپن، ویتامین C، کمترین درصد کاهش وزن و بیشترین عمر پس از برداشت) بالاترین نتایج در تیمار عصاره 10٪ آویشن شیرازی به همراه تیمار ترکیبی کودهای زیستی جلبک دریایی و مایکوریزا به دست آمدند.
پژوهشگران	مجید بگ نظری (استاد راهنما)، فرزاد لطفی زاد (دانشجو)