عنوان	تعارض منافع و راهکارهای مدیریت آن با تأکید بر آموزه‌های نهج‌البلاغه
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	امام علی (ع)، نهج‌البلاغه، تعارض منافع، حکمرانی، فساد، مدیریت.
چکیده	نهج‌البلاغه به‌عنوان منبعی کلیدی پس از قرآن کریم، ابزاری غنی و ارزشمند برای فهم و مدیریت چالش‌های مختلف، به‌ویژه تعارض منافع، محسوب می‌شود. تعارض منافع به‌عنوان یکی از پدیده‌های فردی و اجتماعی مهم در دهه‌های اخیر، باعث بروز فساد و ناعدالتی شده و آسیب‌های جدی به افراد، جوامع و حکومت‌ها وارد می‌کند؛ بنابراین سؤال اصلی این است که مصادیق تعارض منافع، از منظر نهج‌البلاغه کدام‌اند و چه راهکارهایی برای مدیریت این تعارض‌ها ارائه‌شده است؟ این نوشتار باهدف شناسایی و تبیین مصادیق تعارض منافع از منظر نهج‌البلاغه، به بررسی راهکارهای مدیریت آن‌ها می‌پردازد. برای دستیابی به این هدف، از روش توصیفی - تحلیلی و استناد به آموزه‌های علوی در نهج‌البلاغه استفاده‌شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که نهج‌البلاغه مصادیق متعددی از تعارض منافع را بیان می‌کند، ازجمله سوءاستفاده‌های زمامداران و خواص و اثرات منفی آن بر تصمیم‌سازی‌ها به نفع گروه‌های خاص. علل این وضعیت می‌تواند به آزمایش‌های الهی، دنیاطلبی و فشارهای اقتصادی و اجتماعی مرتبط باشد. علاوه بر این، نهج‌البلاغه به ارائه روش‌های مؤثری برای مدیریت تعارض منافع پرداخته است؛ مانند تأکید بر کسب صفات عالیه نفسانی نظیر ایمان، تقوا و توجه به انفاق. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که آموزه‌های علوی می‌توانند به‌عنوان منبع الهام‌بخش در ارائه راهکارهای اخلاقی و اجتماعی برای مقابله با این پدیده مورداستفاده قرار گیرند.
پژوهشگران	ناصر صادقیان (نفر اول)، سهراب مروتی (نفر دوم)، سیدمحمدرضا حسینی نیا (نفر سوم)، حامد فاضلی کبریا (نفر چهارم)