عنوان	تأثیر عصاره آویشن شیرازی، کود زیستی جلبک دریایی و قارچ مایکوریزا بر صفات کمی، کیفی و پس از برداشت گوجه‌فرنگی توده محلی مارماندی (Solanum lycopersicum Marmandi landrace)
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	آویشن شیرازی، جلبک دریایی، کود زیستی، گوجه‌فرنگی، ماندگاری پس از برداشت
چکیده	ﺑﻪ‌ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺮرﺳﻲ تاثیرات عصاره آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss.)، کود زیستی جلبک دریایی و قارچ مایکوریزا به‌تنهایی و یا تلفیق با هم ﺑﺮ خصوصیات ﻣﻮرﻓﻮﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ، فیتوﺷﻴﻤﻴﺎﻳﻲ، عملکرد کل و ماندگاری پس از برداشت گوجه‌فرنگی (Solanum lycopersicum) توده محلی مارماندی، اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ به‌صورت فاکتوریل ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻃﺮح بلوک‌های ﻛﺎﻣﻞ ﺗﺼﺎدﻓﻲ ﺑﺎ تیمارهایی شامل عصاره آویشن شیرازی (شاهد و محلول‌پاشی 10 و 2۰%) (S0, S1, S2) و کودهای زیستی [جلبک دریایی (%۱)(A) ، قارچ مایکوریزا (50 گرم/بوته) (M)و تلفیق آنها] با 12 تیمار و 3 تکرار در شرایط مزرعه اﺟﺮا ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻧﺸﺎن داد که تمامی تیمارهای به‌کار رفته باعث بهبود صفات کمی و کیفی مورد مطالعه شدند. دراین‌بین تیمار S1+A+M توانست عملکرد تک بوته را 11/82%، محتوای کلروفیل کل را 285%، کاروتنوئید را 13/449%، آنتوسیانین را 48/48%، فنول کل را 39/87%، فلاونوئید را 13/9%، فعالیت آنزیم فنیل‌آلانین‌آمونیالیاز (PAL) را 54/20%، فعالیت آنتی‌اکسیدانی را 44/210%، عناصر پتاسیم 03/123% و کلسیم را 69/425%، کمترین کاهش وزن میوه را 56/67%، ویتامین C را 06/31% و لیکوپن را 03/220% نسبت به شاهد افزایش دهد. در بین تمامی تیمارها در صفت مربوط به عملکرد تک بوته و همچنین صفات پس از برداشت و ارزش تغذیه‌ای میوه (لیکوپن، ویتامین C و کمترین درصد کاهش وزن) که از اهداف اصلی پژوهش حاضر بودند، بهترین نتایج توسط تیمار S1+A+M به دست آمدند.
پژوهشگران	فرزاد لطفی زاد (نفر اول)، مجید بگ نظری (نفر دوم)، میثم محمدی (نفر سوم)، افسانه عزیزی (نفر چهارم)