عنوان	تدوین مدل فرایند یادگیری دو طرفه در همکاری‌های دانشگاه – استارتاپ‌ها در حوزه‌ی بازاریابی دیجیتال
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	مدل یادگیری دوطرفه، همکارهای دانشگاه استارتاپ ها، بازاریابی دیجیتا
چکیده	مقدمه: در دنیای رقابتی و فناوری‌محور امروز، همکاری مؤثر و بهره‌گیری از دانش و نوآوری در تمامی حوزه‌ها، از جمله آموزش، صنعت و کارآفرینی، اهمیت فراوانی یافته است. دانشگاه‌ها نقش مهمی در تولید علم، فناوری و آموزش افراد ماهر ایفا می‌کنند و استارتاپ‌ها به عنوان موتورهای نوآوری و توسعه کسب‌وکارهای جدید، نیازمند ارتباط مؤثر با دانشگاه‌ها و بهره‌گیری از دانش فنی و علمی آن‌ها هستند. در این میان، فرآیندهای یادگیری متقابل و انتقال دانش بین دانشگاه و استارتاپ، می‌تواند نقش بسزایی در افزایش اثربخشی این همکاری‌ها ایفا کند. بنابراین، نیاز به مدل‌های علمی و کاربردی برای تسهیل و تقویت این فرآیندهای یادگیری و همکاری‌ها احساس می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل فرآیند یادگیری دوطرفه در همکاری‌های دانشگاه استارتاپ در حوزه بازاریابی دیجیتال انجام شده است تا بتواند چارچوبی عملی و مبتنی بر شواهد برای توسعه این همکاری‌ها ارائه دهد و زمینه‌ساز بهره‌برداری بهتر از پتانسیل‌های موجود در این حوزه باشد. روش شناسی: روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از جهت شیوه گردآوری داده‌ها یک پژوهش کیفی است که از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمامی متخصصان، اساتید و مدیران در حوزه ارتباط صنعت و دانشگاه و همچنین افرادی که استارتاپ راه اندازه کرده اند، بود که با شیوه نمونه‌‌گیری هدفمند تعداد 31 مصاحبه تا رسیدن به اشباع نظری داده‌ها، انجام شد. جهت حصول اطمینان از روایی داده‌ها، از نظرات چند تن از کارشناسان حوزه استارتاپ و بازاریابی دیجیتال استفاده شده است و پایایی نیز از طریق تحلیل مضامین مشترک در پاسخ‌های شرکت‌کنندگان بررسی شد. جهت تحلیل دادها از تحلیل محتوای کیفی مصاحبه‌ها مبتنی بر تکنیک‌های کدگذاری و استخراج مضامین کلیدی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مدل یادگیری دوطرفه دانشگاه استارتاپ دارای 13 مقوله اصلی، 39 مقوله فرعی، و 117 شاخص است. مقوله‌های اصلی شامل؛ تبادل دانش، نوآوری مشترک، توسعه مهارت، شراکت‌های استراتژیک، ارزیابی عملکرد و مستندسازی، شبکه اجتماعی، انتقال فناوری، تحقیق و توسعه، تحلیل بازار، فرهنگ نوآوری، مدیریت منابع، آموزش و توانمندسازی، پایداری و مسئولیت اجتماعی می باشند. نتیجه‌گیری/ دستاوردها: بر اساس مقوله ها و شاخص های بدست آمده مدل مفهومی پژوهش در سه لایه تشکیل شد. لایه زیرساختی شامل عناصر پایه‌ای و فرهنگی است که بستر همکاری را فراهم می‌کند؛ مانند شراکت‌های استراتژیک، مدیریت منابع، شبکه‌های اجتماعی و فرهنگ نوآوری. این عناصر بر اساس نظریه‌های مدیریت استراتژیک و فرهنگ سازمانی، زمینه‌ساز فرآیندهای همکاری مؤثر هستند. در لایه فرآیندی، فرآیندهای عملیاتی و اجرایی که میان دانشگاه و استارت‌آپ انجام می‌شود، بر پایه نظریه‌های توسعه فناوری، کارآفرینی و مدیریت نوآوری. این فرآیندها شامل تبادل علم، توسعه مهارت، تحقیق و توسعه و انتقال فناوری است و نشان می‌دهد که فرآیندهای فعال منجر به خلق ارزش مشترک می‌شوند. لایه دستاوردها به نتایج ملموس و اثربخشی همکاری اشاره دارد و بر مبنای مدل‌های ارزیابی عملکرد و نوآوری سازمانی، نشان می‌دهد که همکاری باعث نوآوری مشترک، بهبود عملکرد و توسعه مسئولیت‌های اجتماعی و پایداری می‌شود.
پژوهشگران	علی یاسینی (نفر اول)، محمدتقی رحیمی (نفر دوم)، کامران نیازی (نفر سوم)