لفاظی گری مدیریتی حالتی از سخنوری است که برای تأثیر اقناعی و برانگیزاننده توسط برخی از مدیرانسازمان ها به کار گرفته می شود که اغلب به عنوان سخنی عاری از صداقت و یا سخنی بی معنی تلقی می شود. اینپژوهش با هدف شناسایی عوامل زمینه ساز لفاظی گری مدیران سازمان های دولتی به شیوه کیفی و روش نظریهداده بنیاد انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش مدیران، معاونان و کارکنان سازمان های دولتی شهر خرم-آباد بوده، بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، مشارکت کنندگان انتخاب شدند و تا رسیدن بهاشباع نظری در نهایت 17 مشارکت کننده که دارای تجربه و سابقه کاری بیشتری بودند، مورد مصاحبه نیمهساختاریافته قرار گرفتند. تحلیل داده ها به صورت کدگذاری در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری وانتخابی انجام گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده از پژوهش، عوامل بسترساز لفاظی گری مدیران سازمان هایدولتی عبارتند از: طرز برخورد و بی تفاوتی اجتماعی، جو محیطی و اجتماعی، فرهنگ عدم شایسته سالاری،فرهنگ سخنگویی به جای عمل، سیاست اجتماعی مدیر، عدم مطالبه گری ذینفعان، سکوت سازمانی.
